İnsanın yalnızlık duygusunun üstesinden gelmeye çalıştığı üç yol vardır: cinsellik, uyumluluk ve yaratıcı faaliyet. İlk durumda, sonuç sürekli artan bir yalnızlık duygusudur, çünkü sevgisiz cinsel ilişki, iki insanı ayıran uçurumu, kesinlikle anlık bir durum dışında asla dolduramaz.
İnsan tarafından seçilen en sık çözüm, grupla birleşmedir. Hem fikirlerde hem de geleneklerde, kostüm olarakta diğerleriyle aynıysam, farklı olma hissine sahip olamam. Kurtuldum, güvendeyim: yalnızlığın dehşetinden güvendeyim. Konformizm yoluyla elde edilen birlik ne yoğun ne de derindir; yüzeyseldir ve rutinin bir sonucu olduğu için yalnızlık kaygısını gidermede yetersiz kalır.
Birliği sağlamanın üçüncü bir yolu da yaratıcı faaliyettir: İster çiftçi tahıl yetiştirsin, ister ressam bir resim çizsin, insan yaratma sürecinde dünyayla birleşir. Ancak bu sadece verimli işler için, tasarladığı, ürettiği, emeğinin sonucunu gördüğü işler için geçerlidir. Ancak modern çalışma sürecinde, sonsuz bir zincirin halkası olan çalışan, makinenin veya bürokratik organizasyonun bir uzantısıdır. Birliği ve yanlızlık duygusunu iyileştiren, zenginleştiren samimi yakınlık kuralıdır.
